Περί Ἀνέμων καί Ὑδάτων
Τι είναι κουλτούρα, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της και πώς αυτή προάγεται; Αυτά αναρωτιέται ο ποιητής T.S. Eliot σε ένα κείμενο από το μακρινό 1948 και μάς κάνει να αναλογιστούμε πώς αυτές οι σκέψεις του μπορούν να είναι επίκαιρες για εμάς ακόμη και σήμερα.
Η χαρά της ζωής είναι η χαρά του έρωτα. Πώς έφθασε ο δυτικός πολιτισμός στη δαιμονοποίηση του έρωτα; Ποιόν ρόλο έπαιξε η Χριστιανική πίστη και πώς αυτή ερμηνεύτηκε ή παρερμηνεύτηκε από την Εκκλησία; Το παρόν κείμενο κινείται σ'έναν νοητό άξονα που συνδέει τον Αριστοτέλη, τον Χριστό και την Δυτική κοσμοαντίληψη και αποπειράται να έρθει αντιμέτωπο με τα ερωτήματα αυτά.
Το κείμενο αυτό αποτελεί μια επιστολή σ'έναν πολύτιμο φίλο, αλλά και μια ματιά στις απόψεις του Αριστοτέλη επάνω στην αξία και στις προϋποθέσεις ενός μεγάλου αγαθού, της φιλίας.
Είναι η ζωή μας λίγη; Είναι ο θάνατος φοβερός; Υπάρχει ελπίδα και τρόπος να δώσουμε αξία και νόημα στη ζωή μας αψηφώντας τη φυσική φθορά κι έκπτωση; Ιατρική, Φιλοσοφία και Θεολογία καλούνται να δώσουν κάποιες απαντήσεις σε αυτό το κείμενο, ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής.
Τί εμπνέει αλήθεια τους συγγραφείς μας; Το παρόν ή το παρελθόν; Τα σύγχρονα ή τα περασμένα; Η φαντασία ή η πραγματικότητα; Πού βρίσκεται η αλήθεια ενός έργου και πότε αυτό καταφέρνει να μας συγκινήσει; Κάποιες σκέψεις σχετικά με τα ερωτήματα αυτά θα βρείτε στο κείμενο αυτό, με αφορμή μια πρόσφατη συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου με τίτλο 'Γκιάκ'.
'Φραγκοσυριανή', 'Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια', 'Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά', 'Αντιλαλούν οι φυλακές'. Αριστουργήματα του λαϊκού μας πολιτισμού· γεννήματα ενός ανθρώπου ατίθασου και ελεύθερου. Ενός ανθρώπου αληθινού, που με το ταλέντο του άλλαξε μια για πάντα την πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Αυτό το κείμενο επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον άνθρωπο και μουσικό με αφορμή μια νέα, εξαιρετική δουλειά για τη ζωή του. Τη ζωή του πατριάρχη του ρεμπέτικου. Του Μάρκου.
Μια θεά με φωνή πουλιού. Μια θεά εξόριστη σ᾽ ένα ερημικό νησί. Mια θεά με μαγικές δυνάμεις. Που ερωτεύεται με πάθος θνητούς, που αψηφά θεούς και δαίμονες, που επιζητεί την εξιλέωση για τις πράξεις της. Αλλά την ίδια στιγμή και μια στοργική μητέρα, έτοιμη να κάνει τα πάντα προκειμένου να υπερασπιστεί το γιό της. Μια θεά που θέλει να απαλλαγεί από το άχθος της αιώνιας ζωής της και να γίνει θνητή. Αυτή είναι η Κίρκη της Madeline Miller, όπως παρουσιάζεται στο νέο της βιβλίο 'Circe'.
Γιατί η επαφή μας με τους άλλους γίνεται μερικές φορές πηγή της δυστυχίας μας; Πού εδράζεται η δυσκολία στην ανθρώπινη επικοινωνία; Πώς μπορούμε να κατακτήσουμε την μακαριότητα και την ευτυχία μέσα από τις σχέσεις μας με τους άλλους; Μάρκος Αυρήλιος και Benjamin Zander καλούνται να δώσουν μιαν απάντηση στο κείμενο αυτό.
Όλοι μιλούμε για την αγάπη και την υμνούμε ως ύψιστη αξία. Καταλαβαίνουμε όμως όλοι την έννοια της αγάπης με τον ίδιο τρόπο; Θα πρέπει η αγάπη να είναι αιώνια, για να είναι αληθινή; Αποτελεί ο Δονζουανισμός μια διαστροφή της πραγματικής αγάπης; Και ποιά είναι αλήθεια η ουσία του 'αγαπάτε αλλήλους'; Μπορεί κάποιος που δεν πιστεύει στο Θεό να αγαπάει αληθινά; Αυτά τα ερωτήματα φιλοδοξεί το κείμενο αυτό να ψηλαφίσει, μέσα από μύθους ηρώων και στοχασμούς λαμπρών ανθρώπων ανά τους αιώνες.
Μπορούμε άραγε να κάνουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε και σε ποιόν βαθμό; Και τί ρόλο παίζει τελικά η μοίρα; Τί κοινό υπάρχει ανάμεσα σε έναν Νεοϋορκέζο σύγχρονο συγγραφέα και τον 'ποιητή των ποιητών'; Διαβάστε εδώ για μια απρόσμενη 'συνομιλία' του Paul Auster με τον Όμηρο για τον ανθρώπινο 'δαίμονα'.
