Περί ἀνέμων καὶ ὑδάτων
Οι δρόμοι της ζωής μας. Με ή χωρίς γοητεία, το μόνο που μας ζητείται είναι τελικά, να τους περπατήσουμε. Ξεκινάμε από μια άβυσσο και καταλήγουμε σε μιαν άλλη άβυσσο. Μόνο που αυτή, η δεύτερη, φαντάζει φοβερή διότι έχει μεσολαβήσει μια αχτίδα φωτός.
Καθώς μεγαλώνουμε και γερνάμε, το κενό και η απελπισία που αυτό γεννά παραμονεύει διαρκώς να μάς 'κατασπαράξει'. Υπάρχει κάποιος ή κάποιοι δρόμοι που μπορούν να μάς βγάλουν απ' αυτό το αδιέξοδο; Υπάρχει άραγε ελπίδα; Ένας τέτοιος δρόμος, ένας ιδιότυπος δεκάλογος, ίσως να είναι και τούτος εδώ...
Άλλος ένας πόλεμος, άλλη μια καταστροφή ξετυλίγεται στις οθόνες μας τις τελευταίες μέρες· αυτή την φορά όμως πιο κοντά σ'εμάς και στην ήπειρο μας. Το κείμενο αυτό αναρωτιέται πόσο αντικειμενικά είναι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που καλύπτουν αυτόν τον πόλεμο και πόση αλήθεια άραγε μάς μεταφέρουν.
Πόσο μακριά ή πόσο κοντά βρίσκονται θρησκεία και επιστήμη; Έχουν κοινά χαρακτηριστικά, είναι αντίπαλες ή μήπως τελικώς οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος; Του νομίσματος της αναζήτησης νοήματος στην ύπαρξη.
Το λάθος κι η αποτυχία έχουν δαιμονοποιηθεί στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και συχνά αποτελούν πηγή δυστυχίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε τη ζωή μας περισσότερο ελεύθερη κι ευτυχισμένη; Το παρόν κείμενο επιχειρεί να προσεγγίσει τα ερωτήματα αυτά.
The Web Sphinx 