Περί ἀνέμων καὶ ὑδάτων
Άλλος ένας πόλεμος, άλλη μια καταστροφή ξετυλίγεται στις οθόνες μας τις τελευταίες μέρες· αυτή την φορά όμως πιο κοντά σ'εμάς και στην ήπειρο μας. Το κείμενο αυτό αναρωτιέται πόσο αντικειμενικά είναι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που καλύπτουν αυτόν τον πόλεμο και πόση αλήθεια άραγε μάς μεταφέρουν.
Αυτό το κείμενο αποτελεί ένα μικρό σχόλιο στην επικαιρότητα και αποθέτει μερικές σκέψεις σχετικά με τον διχασμό της κοινωνίας μας μεταξύ υπέρμαχων και αντιπάλων του εμβολιασμού κατά του ιού.
Πόσο μακριά ή πόσο κοντά βρίσκονται θρησκεία και επιστήμη; Έχουν κοινά χαρακτηριστικά, είναι αντίπαλες ή μήπως τελικώς οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος; Του νομίσματος της αναζήτησης νοήματος στην ύπαρξη.
Το λάθος κι η αποτυχία έχουν δαιμονοποιηθεί στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες και συχνά αποτελούν πηγή δυστυχίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε τη ζωή μας περισσότερο ελεύθερη κι ευτυχισμένη; Το παρόν κείμενο επιχειρεί να προσεγγίσει τα ερωτήματα αυτά.
Τον Μάρτη του 1953 ο Στάλιν πεθαίνει και μια απέραντη χώρα παραλύει. Εκατομμύρια ανθρώπων θα συρρεύσουν στην Μόσχα για το τριήμερο πένθος και την κηδεία. Σιωπή, δάκρυα, παγωνιά. Τί αισθάνονται άραγε αληθινά αυτοί οι άνθρωποι; Ο Sergei Loznitsa με το τελευταίο του ντοκυμαντέρ μάς κάνει να αναλογιστούμε...
The Web Sphinx 