Περί Ἀνέμων καί Ὑδάτων
Τι είναι κουλτούρα, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της και πώς αυτή προάγεται; Αυτά αναρωτιέται ο ποιητής T.S. Eliot σε ένα κείμενο από το μακρινό 1948 και μάς κάνει να αναλογιστούμε πώς αυτές οι σκέψεις του μπορούν να είναι επίκαιρες για εμάς ακόμη και σήμερα.
Η χαρά της ζωής είναι η χαρά του έρωτα. Πώς έφθασε ο δυτικός πολιτισμός στη δαιμονοποίηση του έρωτα; Ποιόν ρόλο έπαιξε η Χριστιανική πίστη και πώς αυτή ερμηνεύτηκε ή παρερμηνεύτηκε από την Εκκλησία; Το παρόν κείμενο κινείται σ'έναν νοητό άξονα που συνδέει τον Αριστοτέλη, τον Χριστό και την Δυτική κοσμοαντίληψη και αποπειράται να έρθει αντιμέτωπο με τα ερωτήματα αυτά.
Το κείμενο αυτό αποτελεί μια επιστολή σ'έναν πολύτιμο φίλο, αλλά και μια ματιά στις απόψεις του Αριστοτέλη επάνω στην αξία και στις προϋποθέσεις ενός μεγάλου αγαθού, της φιλίας.
Τι ακριβώς συμβολίζει η Παναγία των Παρισίων; Σε τι διαφέρει από ένα άλλο παμπάλαιο κτίσμα, όπως πχ το Κολοσσαίο...; Πώς μπορούν οι φλόγες μιας καταστροφής να φωτίσουν την ψυχή μας; Σ᾽αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί ν᾽απαντήσει το μικρό αυτό κείμενο.
Είναι η ζωή μας λίγη; Είναι ο θάνατος φοβερός; Υπάρχει ελπίδα και τρόπος να δώσουμε αξία και νόημα στη ζωή μας αψηφώντας τη φυσική φθορά κι έκπτωση; Ιατρική, Φιλοσοφία και Θεολογία καλούνται να δώσουν κάποιες απαντήσεις σε αυτό το κείμενο, ανήμερα Μεγάλης Παρασκευής.
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Βρετανός αξιωματικός και αρχαιολόγος T. E. Lawrence, περισσότερο γνωστός και ως Lawrence της Αραβίας, με τον Sting και τους Στωικούς φιλοσόφους..;; Γιατί έχει σημασία με ποιον τρόπο σβήνει ένα σπίρτο..;;
Ένα ταξίδι στην Αμερική. Ένα ταξίδι σε μια σύγχρονη αυτοκρατορία, στη χώρα των πλέον ακραίων αντιθέσεων, σε μια χώρα ομορφιάς και ασχήμιας, πολυπολιτισμικότητας και ανισοτήτων, πνευματικού βάθους και ανοησίας. Στο παρόν κείμενο μπορείτε να διαβάσετε κάποιες σκέψεις, όπως αυτές γεννήθηκαν σ᾽ένα τέτοιο ταξίδι.
Τί εμπνέει αλήθεια τους συγγραφείς μας; Το παρόν ή το παρελθόν; Τα σύγχρονα ή τα περασμένα; Η φαντασία ή η πραγματικότητα; Πού βρίσκεται η αλήθεια ενός έργου και πότε αυτό καταφέρνει να μας συγκινήσει; Κάποιες σκέψεις σχετικά με τα ερωτήματα αυτά θα βρείτε στο κείμενο αυτό, με αφορμή μια πρόσφατη συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου με τίτλο 'Γκιάκ'.
'Φραγκοσυριανή', 'Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια', 'Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά', 'Αντιλαλούν οι φυλακές'. Αριστουργήματα του λαϊκού μας πολιτισμού· γεννήματα ενός ανθρώπου ατίθασου και ελεύθερου. Ενός ανθρώπου αληθινού, που με το ταλέντο του άλλαξε μια για πάντα την πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Αυτό το κείμενο επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον άνθρωπο και μουσικό με αφορμή μια νέα, εξαιρετική δουλειά για τη ζωή του. Τη ζωή του πατριάρχη του ρεμπέτικου. Του Μάρκου.
Μια θεά με φωνή πουλιού. Μια θεά εξόριστη σ᾽ ένα ερημικό νησί. Mια θεά με μαγικές δυνάμεις. Που ερωτεύεται με πάθος θνητούς, που αψηφά θεούς και δαίμονες, που επιζητεί την εξιλέωση για τις πράξεις της. Αλλά την ίδια στιγμή και μια στοργική μητέρα, έτοιμη να κάνει τα πάντα προκειμένου να υπερασπιστεί το γιό της. Μια θεά που θέλει να απαλλαγεί από το άχθος της αιώνιας ζωής της και να γίνει θνητή. Αυτή είναι η Κίρκη της Madeline Miller, όπως παρουσιάζεται στο νέο της βιβλίο 'Circe'.
