Περί ἀνέμων καὶ ὑδάτων
Αυτή η σελίδα είναι αφιερωμένη στον Αντρέι Αρσένιεβιτς Ταρκόφσκυ. Μια σελίδα γεμάτη με εικόνες, ήχους και ιδέες, γεμάτη σκέψεις και ομορφιά· όπως αυτά γεννήθηκαν μέσα από τα 7 αριστουργήματα που μάς άφησε αντίδωρο. Αριστουργήματα που ανανέωσαν και πλούτισαν όσο τίποτε άλλο την έβδομη τέχνη, τον κινηματογράφο.
Δυο επαναστάσεις ζώων, δυο φανταστικές πολιτείες, δυο ουτοπίες με απόσταση 15 αιώνων. Αριστοφάνης και Orwell μοιράζονται τα ίδια όνειρα, την ίδια τάση φυγής · άλλοτε αιθεροβάμονες κι άλλοτε προσγειωμένοι σε μιαν αδυσώπητη πραγματικότητα. Δυο κλασικά έργα με πιθανές υπόγειες συνδέσεις παρουσιάζονται στο κείμενο αυτό.
Υπάρχει τρόπος να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται γύρω μας & εντός μας; Υπάρχει κάποιο νόημα; Κοινό ή προσωπικό; Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια ισχνή απόπειρα να θέσει ερωτήματα, τα οποία μάλλον είναι - στην ουσία τους - χωρίς απάντηση.
Λίγες σκέψεις με αφορμή την πανδημία που έχει χτυπήσει τον πλανήτη. Ο ρόλος του Ηγέτη και του Πολίτη.
Το κείμενο αυτό δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια περιήγηση στα κοιμητήρια του κόσμου. Σε τόπους που αναπαύονται πνεύματα μεγάλα. Αλλά και τόπους πένθους και πόνου. Τα νηπενθή είναι η παρηγοριά στην απώλεια. Και ποια είναι αυτά; Η μνήμη, το έργο ή μήπως μιαν ελπίδα για κάτι πέραν από αυτόν τον κόσμο που ζούμε;
Θεοί, πόλις, ηθική, μεταφυσική. Και στο κέντρο όλων ο Άνθρωπος. Τί σημαίνουν όλα αυτά στην Αττική τραγωδία, σε ένα από τα υψηλότερα είδη τέχνης που γέννησε ποτέ ο ανθρώπινος πολιτισμός; Το παρόν κείμενο αποτελεί μια σύντομη περιήγηση στον κόσμο του Αισχύλου και του Σοφοκλή.
Τι είναι κουλτούρα, ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της και πώς αυτή προάγεται; Αυτά αναρωτιέται ο ποιητής T.S. Eliot σε ένα κείμενο από το μακρινό 1948 και μάς κάνει να αναλογιστούμε πώς αυτές οι σκέψεις του μπορούν να είναι επίκαιρες για εμάς ακόμη και σήμερα.
