ΕΦΗΜΕΡΑ: Περί εμβολίων και πίστης

Κλείσαμε ήδη ένα έτος από τότε που επιβλήθηκαν μέτρα περιορισμού κυκλοφορίας και περιστολής της οικονομικής, κοινωνικής και σχολικής δραστηριότητας, εξ αιτίας της πανδημίας. Μπήκαμε από τότε όλοι μας σε ένα τρενάκι σαν κι αυτά που έχουν στα πάρκα διασκέδασης. Πάνω, κάτω, και ξανά πάνω κι βαθιά κάτω και ‘κει που νομίζεις ότι πέρασαν τα δύσκολα, μετά από μια μεγάλη ανηφόρα, μια μεγάλη, τεράστια, βαραθρώδης κατηφόρα είναι μπροστά σου! Σας θυμίζει κάτι ;

Οι αποστάσεις και ο εγκλεισμός έπαψαν να είναι αποτελεσματικές διότι κουραστήκαμε και δεν μένουμε στο σπίτι, ούτε κρατάμε αποστάσεις. Ύστερα, προς το τέλος του 2020, ήρθαν τα εμβόλια. Πιστέψαμε ότι αυτή είναι η αρχή του τέλους. Το ίδιο φάνηκε να πιστεύουν και οι ειδικοί. Όλα εξελίσσονται αργά. Η παραγωγή των εμβολίων είναι δυσανάλογη του ρυθμού που απαιτείται ώστε ταχέως να φτάσουμε στην πολυπόθητη “ανοσία της αγέλης”. Ποιος ευφάνταστος εγκέφαλος μας σκέφτεται ως ζώα, άραγε..; Τα εμβόλια είναι λίγα, αλλά και οι πολίτες δεν έχουν πειστεί για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα τους. Οσο έχω καταφέρει να παρακολουθήσω, διακρίνω δυο διαμετρικά αντίθετες συμπεριφορές. Από τη μία οι θιασώτες του εμβολιασμού και από την άλλη οι αρνητές. Και τι δεν έχει ακουστεί… για τσιπάκια που θα μας ενσωματώσουν ώστε να μας αλλάξουν το DNA (!), για ανθρώπους που είχαν σοβαρές παρενέργειες μετά το εμβόλιο και δεν έγινε ποτέ γνωστό, για παγκόσμια συνωμοσία να πωληθούν εμβόλια σε όλο τον πλανήτη με κερδοσκοπικά και μόνο κίνητρα και αμέτρητα άλλα παρόμοια.

Η πρακτική του καθολικού εμβολιασμού στην παιδική ηλικία έχει σώσει εκατομμύρια ζωές, εξαφανίζοντας επιδημικά νοσήματα όπως η ευλογιά ή περιορίζοντας δραστικά τις επιπτώσεις άλλων. Τα εμβόλια παιδιών και ενηλίκων είναι ασφαλή και αποτελεσματικά. Η ιατρική κοινότητα το γνωρίζει αυτό. Η μόνη άμυνα έναντι ιδίως των ιογενών νοσημάτων είναι ο εμβολιασμός. Ιοκτόνα φάρμακα για την καταπολέμηση των ιών που βρίσκονται ήδη “εντός των τειχών” του ανθρωπίνου οργανισμού, δεν υπάρχουν. Ομολογώ ότι το ζήτημα είναι σύνθετο και κάποιες πτυχές του δυσνόητες στον μέσο άνθρωπο. Λογικό είναι. Δεν είναι δυνατό να εκλαϊκευθεί πλήρως η Επιστήμη και να πεισθεί το σύνολο του πληθυσμού για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των εμβολίων εν γένει και συγκεκριμένα του εμβολίου κατά του κορωνοϊού. Πολύ απλά, κι ας μην αρέσει η διατύπωση σε κάποιους, ο μέσος άνθρωπος δεν έχει τα νοητικά “εργαλεία” και τις γνωστικές “αποσκευές” ώστε να επεξεργαστεί και να κατανοήσει τα δεδομένα για οποιοδήποτε ειδικό, επιστημονικό θέμα, εκτός κι αν είναι ο ίδιος ειδικός.

Τι μένει λοιπόν ; Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός ; Όχι – αυτό θα ήταν τυραννία. Δεν μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να κάνει κάτι παρά τη θέληση του. Μπορείς να επιβάλλεις περιορισμούς πχ στη μετακίνηση, ως αποτέλεσμα της άρνησης να εμβολιαστεί, αλλά μέχρι εκεί.

Αυτό που λείπει, και έλειπε πάντα νιώθω, είναι η π ί σ τ η , δηλαδή η εμπιστοσύνη σε κάτι έξω από εμάς και την άμεση αντίληψη μας. Η πίστη σε κάτι που βρίσκεται εκτός της γνωσιακής μας σφαίρας, η ύπαρξη του οποίου είναι αποδεκτή από την κοινότητα εντός της οποίας βρισκόμαστε. Με άλλα λόγια, δεν εμπιστευόμαστε κανένα και τίποτα έξω από τον μικρό μας κύκλο, διότι έχουμε πάψει να ζούμε ως μέλη μιας ευρύτερης κοινότητας, που έχει κοινή αντίληψη ως προς τον τρόπο του βίου, δηλαδή κοινό πολιτισμό. Μπορεί ατομικά να ζούμε με καλύτερους όρους ευμάρειας, αλλά συνολικά, κοινωνικά, ζούμε με ένδεια, φτωχότεροι. Είμαστε πτωχοί τω πνεύματι, διότι είμαστε μόνοι μας. Είμαστε όμως μακάριοι έστω..; Αμφιβάλλω.

Θα προσπαθήσω να επανέλθω.