Περί ἀνέμων καὶ ὑδάτων
Οι δρόμοι της ζωής μας. Με ή χωρίς γοητεία, το μόνο που μας ζητείται είναι τελικά, να τους περπατήσουμε. Ξεκινάμε από μια άβυσσο και καταλήγουμε σε μιαν άλλη άβυσσο. Μόνο που αυτή, η δεύτερη, φαντάζει φοβερή διότι έχει μεσολαβήσει μια αχτίδα φωτός.
Γιατί ο μέσος άνθρωπος δεν εμπιστεύεται πια σχεδόν κανένα ακόμη κι όταν βρίσκεται μπροστά σε μια κατάσταση άκρως επικίνδυνη, όπως η πανδημία που όλοι βιώνουμε ;
Έχουμε δυο ζωές. Η δεύτερη ξεκινά τη στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι έχουμε μόνο μία. Ζήστε την κάθε μέρα σαν ήταν η μέρα αυτή, ολόκληρη η ζωή σας σε μικρογραφία. Δεν είναι εύκολο. Αν ήταν, θα το έκαναν όλοι.
Με αφορμή τα γεγονότα στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ προ ημέρων, στοχάζομαι πάνω στο νόημα της αλήθειας και της μετά-αλήθειας
Μια βόλτα με ποδήλατο ανήμερα τα Χριστούγεννα μου θυμίζει ότι τα γιορτινά τραπέζια με την οικογένεια, φίλους και συγγενείς είναι από μόνα τους μια πολυτέλεια, που μόνο αν τη στερηθείς καταλαβαίνεις την αξία της!
The Web Sphinx 