Περί ἀνέμων καὶ ὑδάτων
Οι δρόμοι της ζωής μας. Με ή χωρίς γοητεία, το μόνο που μας ζητείται είναι τελικά, να τους περπατήσουμε. Ξεκινάμε από μια άβυσσο και καταλήγουμε σε μιαν άλλη άβυσσο. Μόνο που αυτή, η δεύτερη, φαντάζει φοβερή διότι έχει μεσολαβήσει μια αχτίδα φωτός.
Καθώς μεγαλώνουμε και γερνάμε, το κενό και η απελπισία που αυτό γεννά παραμονεύει διαρκώς να μάς 'κατασπαράξει'. Υπάρχει κάποιος ή κάποιοι δρόμοι που μπορούν να μάς βγάλουν απ' αυτό το αδιέξοδο; Υπάρχει άραγε ελπίδα; Ένας τέτοιος δρόμος, ένας ιδιότυπος δεκάλογος, ίσως να είναι και τούτος εδώ...
Άλλος ένας πόλεμος, άλλη μια καταστροφή ξετυλίγεται στις οθόνες μας τις τελευταίες μέρες· αυτή την φορά όμως πιο κοντά σ'εμάς και στην ήπειρο μας. Το κείμενο αυτό αναρωτιέται πόσο αντικειμενικά είναι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που καλύπτουν αυτόν τον πόλεμο και πόση αλήθεια άραγε μάς μεταφέρουν.
Αυτό το κείμενο αποτελεί ένα μικρό σχόλιο στην επικαιρότητα και αποθέτει μερικές σκέψεις σχετικά με τον διχασμό της κοινωνίας μας μεταξύ υπέρμαχων και αντιπάλων του εμβολιασμού κατά του ιού.
Πόσο μακριά ή πόσο κοντά βρίσκονται θρησκεία και επιστήμη; Έχουν κοινά χαρακτηριστικά, είναι αντίπαλες ή μήπως τελικώς οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος; Του νομίσματος της αναζήτησης νοήματος στην ύπαρξη.
The Web Sphinx 